Wanneer jonge vrouwen uit de politiek stappen, hebben ook oude mannen een probleem.

versletenVerleden week nam met Raïsa De Cuyper een tweede jonge vrouw afscheid van de gemeenteraad. Eerder ging An Sofie D’Hondt haar vooraf. Dat doet pijn, ook al zijn geen van beiden partijgenoten. Ik steek een behoorlijk deel van mijn politieke tijd in het overtuigen van jongeren van het belang van politiek, van het belang van diversiteit in de politiek, van het belang van hun stem in de politiek…

Natuurlijk zijn er verschillende redenen voor hun opstappen. De oorzaken zullen deels binnen, maar ook deels buiten de politiek liggen. Ik had een kwarteeuw geleden ook geen tijd voor politiek: kleine kinderen, verhuizen, carrière maken, … .

Nu heb ik die tijd wel. De kinderen zijn het huis uit. Dat huis staat er en de meeste promoties zijn achter de rug. Bovendien heb ik als 50-plusser een rust en een geduld die ik vroeger niet had. Je wilt niet weten, hoe vaak ik de afgelopen 4 jaren de volgende zin uitsprak: ‘Was ik 20 jaar jonger geweest, dan was ik alweer met de politiek gestopt’.

Democratie gaat traag. Te traag voor veel jongeren, te traag voor velen. Een van de belangrijkste eigenschappen van een politicus is geduld. En eigenlijk vind ik dat niet negatief. Democratie is door de jaren gegroeid tot wat het vandaag is. Een bestuursvorm met tal van controlemechanismen om excessen te vermijden. Of om het met Winston Churchill te beschrijven: ‘de democratie is de slechtste van alle bestuursvormen, met uitzondering van alle andere bestuursvormen die al uitgeprobeerd werden.’

foto: pixabay

En toch. Het vertrek van Raïsa en An Sofie leert ons dat er een probleem is in de manier waarop wij vandaag gezamenlijk de politiek aanpakken. Wanneer wij de politiek enkel overlaten aan die mensen waarvan de kinderen het huis uit zijn, en waarvan het huis (bijna) afbetaald is, dan missen we gigantisch veel input. Gigantisch veel ideeën van mensen die we nu niet horen, omdat ze jonger zijn, anders zijn of armer zijn.

Hoe organiseren we het politiek debat, zodat ook moeders met opvangproblemen voor hun kinderen mee kunnen praten. Hoe organiseren we de gemeenteraadszitting, zodat studenten tijdens hun blok een zinvolle bijdrage kunnen leveren. Hoe organiseren we een commissie, zodat mensen die net van de voedselbedeling komen een volwaardige stem hebben…

Politiek is te belangrijk om énkel maar over te laten aan mensen die op mij lijken. Gemotiveerd, vol goede wil, maar ook op leeftijd, blank, met een buikje en een vrolijke bankrekening.

Ik kijk vol verwachting uit naar de An Sofies en de Raïsas van morgen, die mij komen uitleggen hoe wij democratische politiek kunnen organiseren met aandacht voor alle stemmen die er toe doen.



Wil je op de hoogte blijven van mijn plannen voor morgen of overmorgen? Of misschien zelfs die van vandaag? Schrijf je in op mijn Nasbrief.