08 aug Over fusies van gemeenten

Weekboek van een politicus op loopschoenen 19

Veel mensen zijn op vakantie, dus ik jog al enkele dagen, zonder dat ik word aangesproken. Toch worstel ik met een vraag, die ik een tijd geleden per mail binnen kreeg: “Jan, hoe sta jij tegenover het voorstel van Bart De Wever om gemeenten verplicht te laten fusioneren?”

Dat is een lastige, vooral omdat ik het voorstel niet snap uit de mond van De Wever.

Onze formateur heeft een briljante oplossing voor alle Belgische problemen: schaalverkleining. Zo veel mogelijk macht naar de deelstaten, want: ‘wat we zelf doen, doen we beter.’

Tegelijkertijd komt hij met een briljante oplossing voor alle gemeentelijke problemen: schaalvergroting. Voeg gemeenten samen, want: ‘wat we samen doen, doen we beter.’

Ik ken de argumenten pro en contra fusie. Het zijn er ongeveer even veel, en ze wegen ongeveer even zwaar. Langs de ene kant heb je de (éénmalige) wortel van 500 euro/inwoner, minder politici, meer belastinginkomsten, meer dienstverlening, mogelijk beter gekwalificeerd personeel en gemakkelijkere vervanging bij ziektes en verloven van personeel…
Tegen fusies pleit dat de pensioenlasten hetzelfde blijven, dat vast benoemd personeel pas vertrekt bij pensionering, dat deelgemeentes aparte contactpunten willen behouden en dat je een paar jaar met organisatie bezig bent in plaats van beleid. Bovendien gebeurt er op dit moment al heel veel in intercommunales en intergemeentelijke samenwerkingen (politie, brandweer, uitpas, …).
Van de voorbeelden uit het buitenland en uit het onderwijs word je ook al niet vrolijk.

Ik vind de grootte van Lede prima. een kleine 20.000 inwoners. Groot genoeg om efficiënt te kunnen besturen en klein genoeg om het contact met de inwoners te bewaren. En wat we samen kunnen doen, doen we samen. De ene keer met Erpe-Mere, de andere keer met Wichelen of Aalst.

Voordat we aan een fusie beginnen, wil ik veel overtuigender bewijzen van de meerwaarde op tafel zien liggen.

En zo heb ik tijdens het joggen een van de twee knopen ontward. De tweede – waarom Bart De Wever met dit voorstel komt – laat ik over aan de marathonlopers.