04 dec The man on the left got a broken arm

“And the one on the left got a broken arm” is een citaat uit het nummer The one on the right is on the left van Johnny Cash. Ik vind dat toepasselijk. Waar ik politiek sta is duidelijk. De staat van mijn arm ook.

Tot daar Johnny Cash, want verder gaat het nummer over een groep getalenteerde muzikanten die op een behoorlijk gewelddadige manier uit elkaar gaan. De voornaamste reden is dat ze elkaar tijdens hun tournees te pas en te onpas hun politieke mening willen opdringen.

Bovenstaande zou het begin kunnen zijn van een zielig verhaal, maar dat wordt het niet. Dankzij mijn gebroken arm ben ik verplicht om gas terug te nemen. Ik ben in ziekteverlof en met 1 arm gaat alles 2x zo traag. Tijd dus die ik kan gebruiken om na te denken en te evalueren.

De eerste conclusie? De vorige keer dat ik moest terugschakelen en kon nadenken, is niet zo lang geleden. Anderhalf jaar. Bij het begin van de eerste lockdown.

De tweede conclusie? Van alle goede voornemens die ik anderhalf jaar geleden had, zijn er al een paar gesneuveld. Van alle wijze lessen die ik anderhalf jaar geleden leerde, zijn er al weer een paar vergeten.

Is dat een probleem? In mijn geval is dat vooral een probleem voor mijn naasten. Verder hebben er niet veel mensen last van. Erger is dat ik bij belangrijke nationale politici hetzelfde fenomeen zie. De afgelopen 14 dagen stelde ik mij regelmatig de vraag, waar de geleerde lessen uit de 1e, de 2e en de 3e coronagolf gebleven zijn.

• Oeps, als die cijfers beginnen te stijgen, gaat dat na een tijd opeens veel rapper.
• Oeps, als de cijfers rap stijgen, raken de ziekenhuizen opeens ook rap vol.
• Oeps, die virologen zijn wel heel erg wereldvreemd met hun adviezen. Laten we die dus maar niet al te letterlijk nemen.
• Oeps, we moeten maatregelen nemen. Prima maar niet op mijn departement.
• Oeps we moeten dríngend maatregelen nemen. Nu is er helaas geen tijd meer om te overleggen met de betrokkenen.
• Oeps, als we maatregelen nemen, duurt dat nog 2 weken voor je er iets van merkt.
• …

Het resultaat is ook dit keer weer een lappendeken aan maatregelen:

• verspreid over 3 zittingen.
• De ziekenhuizen zitten nú in acute nood, dus over 14 dagen doen we de lagere scholen dicht.
• In De Volkskring mogen nu nog 200 toeschouwers binnen. In De Munt (de opera) mogen er ook 200 binnen.
• Een koor van 10 man mag niet meer repeteren. terwijl duizenden voetbalsupporters nog luidkeels mogen zingen waar die van Brugge zich precies moeten zetten.
• …

Anderhalf jaar geleden werden we voor het eerst geconfronteerd met corona. Iets totaal nieuws. We kenden het niet en we hadden er geen ervaring mee. Ik heb dus zeer veel begrip voor beslissingen die toen genomen werden. Beslissingen waarvan we achteraf beseften dat ze niet altijd geweldig waren, maar we hadden nu eenmaal weinig om die beslissingen op te baseren.

Vandaag kunnen we dat niet meer zeggen. Natuurlijk weten we nog niet precies wat de omikronvariant kan aanrichten. Natuurlijk weten we nog niet hoe lang de boosters gaan werken. Ook weten we nog niet hoe we het vertrouwen tussen de antivaxers en de vaxers gaan herstellen. Maar met wat we wel weten, was een betere reeks maatregelen mogelijk.

Het volgende overlegcomité is over 2 weken. Mag ik daarom al de betrokken collega’s vragen om hun huiswerk te maken en alle lessen van het afgelopen jaar nog eens grondig na te lezen ter voorbereiding?

Je hoeft daarvoor niet speciaal je arm te breken. Er zijn gelukkig nog alternatieven om wat tijd te creëren. Zeker nu je de komende weken weer bijna nergens naar toe mag gaan.