Hemelrijk – Chris De Stoop

HemelrijkKan een boek dat zo droog geschreven is, je toch naar de keel grijpen? Jazeker. Wanneer de schrijver Chris De Stoop is, en het hoofdpersonage zijn ’15 minutes of fame’ te danken heeft aan een mijter, een mondkapje en een lange witte baard.

Hemelrijk is het meest recente boek van Chris De Stoop. Het vertelt zeer nauwkeurig en gedetailleerd het verhaal van Guido, de volksmens, de acteur, de mantelzorger, die in 2020 ja zei op de vraag: ‘wil jij op 4 december in ons rusthuis de rol van sinterklaas spelen?’

Wat volgde was pure horror. Voor de inwoners van Hemelrijk, voor de medewerkers van Hemelrijk maar ook voor Guido zelf. Binnen de kortste keren stond Guido bekend als de superverspreidende Sint van Mol. Chris de Stoop hekelt in dit boek – zeer terecht – de manier waarop Guido is veroordeeld door de publieke opinie, lang voordat er ook maar enig bewijs op tafel lag. Een sluitend bewijs is er vandaag trouwens nog altijd niet.

Dat de reacties op de sociale media heftig en ongenuanceerd waren, gebeurt vaker. Dat maakt het niet minder erg. De auteur legt dit mechanisme bloot op een manier die pijnlijk is. Hij doet dit door er een echt menselijk verhaal van te maken en te tonen hoe het Guido – een mens zoals jij en ik – raakt. Alleen al hierom is dit boek eigenlijk verplichte kost voor iedereen die ooit op de sociale media een post plaatste, waarin hij iemand persoonlijk aanvalt.

Maar er is meer dan enkel de sociale media. De gouverneur van Antwerpen en de burgemeester van Mol spelen een kwalijke rol om zichzelf in te dekken. En ook de geschreven pers komt – onder druk van de leescijfers en de kliks – weinig verheffend uit dit verhaal.

Naast het verhaal van Guido vertelt dit boek nog 3 andere verhalen. Eerst het verhaal van de medewerkers, van directie tot verpleegster en ergotherapeut. Hoe zij met volledige inzet shift na shift en lockdown na lockdown vochten voor hun bewoners in superzware omstandigheden, verkleed als marsmannetjes in rusthuizen die telkens weer noodgedwongen werden aangepast aan omstandigheden en nieuwe reglementering. (Je kan hier elders op de website ook een pakkende getuigenis over lezen.)

In de laatste twee verhaallijnen plaatst De Stoop zijn eigen moeder en de moeder van Guido naast elkaar. Hij wil daarmee het verschil aantonen van de laatste dagen van onze ouderen in normale en in abnormale tijden. Jeanne, de moeder van Guido, maakt corona in rusthuis Hemelrijk in alle hevigheid mee. Zieke bejaarden die niet naar het ziekenhuis mogen, om de bedden daar te vrijwaren voor jongere medemensen met meer overlevingskansen, brancards die ‘s nachts door de gangen rijden, ouderen die langzaam stikken en eenzaam sterven.

En daartegenover het persoonlijke verhaal van de auteur zelf, en de rol die hij speelde als mantelzorger van zijn langzaam dementerende moeder. De moeilijke momenten, maar toch vooral ook de mooie momenten, en de tijd die zijn moeder kreeg om in alle rust te overlijden.

191 bladzijden vol stof tot nadenken.

Jan Lievens en ik bespraken Hemelrijk in Te Boek!, ons boekenprogramma op Radio Lede.



Wil je op de hoogte blijven van mijn plannen voor morgen of overmorgen? Of misschien zelfs die van vandaag? Schrijf je in op mijn Nasbrief.