28 jan Demokratie – Freek de Jonge
In 1984 zag ik Freek De Jonge optreden, samen met het onnavolgbare Willem Breuker Kollektief. Het was de voorstelling ‘Stroman & Trawanten’. Freek de Jonge was geweldig, het Kollektief zo mogelijk nog beter. Maar in de voorstelling zat een heel stil moment. Een gedicht dat ik nooit meer zou vergeten.
Ik wens je een fijne gedichtendag.
Demokratie is een oud vrouwtje
Dacht ik, zoekend naar een beeld
Links is zij rood aangelopen
Aan de rechterkant vergeeld
Toen ze lang geleden jong was
Was ze een veel begeerde bruid
Ze had links en rechts verkering
Maar die ging vaak voortijdig uit
Ik zie het oude vrouwtje lopen
Met een stok over de straat
Geen controle meer op kringspier
Waardoor ze alsmaar windjes laat
Mensen halen hun neus op
Vinden dat ze stinkt
Zij loopt kreupel verder
Daar ze op twee gedachten hinkt
De oude vrouw wil oversteken
Geluk ligt aan de overkant
Maar wat ze ook met haar stok zwaait
Niemand pakt haar bij de hand
Mensen lopen langs haar heen
Verkeer rijdt door, door rood
Als niemand haar gaat helpen
Loopt dat oude vrouwtje dood
Daar komt een jongeman aan
Kloek marcherend, niet bedeesd
Je voelt, die gaat haar helpen
Die is padvinder geweest
Maar als hij heel dicht bij haar is
Staat hij plotseling stil
Het lijkt of, wat hij net van plan was
Opeens niet meer zo nodig wil
Schichtig kijkt hij om zich heen
Trekt hand door schuine lok
Dan loopt hij op het vrouwtje toe
Pakt resoluut haar stok
Schopt haar benen onderuit
De stok beukt op haar rug
Ik wou dat ik wat doen kon
Maar God, wat gaat het vlug
De oude vrouw bloedt langzaam dood
Onder de slagen van het beest
En ik eerst nog denken
Die is padvinder geweest
Mensen lopen langs haar heen
Verkeer rijdt door, door rood
Ik dacht: hij gaat haar helpen
Wist niet, van wal in sloot
De jongeman is het fascisme
En hij is nooit alleen
Als ratten in riolen
Woekert het gajes om hem heen
Zie je dus ooit dat oude vrouwtje
Pak dan snel haar hand
Want als het aan die jongen ligt
Haalt ze nooit de overkant
bron: www.vagalume.com.br