27 dec De parabel van de verlichtende fles

Het is zondagochtend. Adelheid en ik gaan wandelen. Het plan is om een flink stuk van het Gemzenpad te doen, vertrekkende van aan onze voordeur. In onze rugzak zit – behalve 2 regenjassen en een brooddoos – een plastic fles spuitwater van anderhalve liter. Iets meer dan anderhalve kilo gewicht.

We vertrekken richting Serskamp, door de vallei van de Serskampse beek, langs het Sparrenhof en nemen na een 5-tal kilometer onze eerste pauze aan de Kapel van Onze-Lieve-Vrouwe-van-Vrede in de Oud-Smetleedse bossen, een prachtige plek. We drinken onze fles voor een derde leeg en stoppen de rest (+/- 1 kg) terug in de rugzak.

Daarna kronkelen we door Oud-Smetlede, Smetlede en Papegem om na weer een 5-tal kilometer aan te komen aan de Geelstervallei. Nieuwe pauze en opnieuw dorst lessen. Wat overschiet is een drinkfles van krap een halve kilo.

De Geelstervallei is spannend in deze tijd van het jaar. Supernat en superglad. Maar we glibberen erdoorheen en nemen onze laatste pauze in Impe aan de boskapel, waar we de waterfles volledig leeg drinken. Wat overblijft is +/- 50 gram plastic.

En nu vraag ik je: wat vind jij verantwoord? Hoe lang mag het duren voor ik een openbare vuilnisbak (liefst met sorteermogelijkheden) tegen kom, om die lege fles in te proppen?

Ik herhaal mijn vraag: ik liep 5 kilometer met 1,5 kg op mijn rug, 5 km met 1 kg op mijn rug en 5 km met 500 g op mijn rug. Daarvan is hier nu 50 gram over. Hoe lang mag het duren voor ik een openbare vuilnisbak (liefst met sorteermogelijkheden) tegen kom, om die lege fles in te proppen?

Ik ben als links-liberaal natuurlijk liberaal, en dus een groot voorstander van het vrij initiatief. Initiatief om je eigen zaak op te starten en initiatief om je eigen vuil op te ruimen. Daarnaast ben ik links en dus vind ik dat de overheid mogelijkheden en kansen moet creëren voor mensen met een fysieke, een mentale, een financiële of een andere beperking. Maar hoe ik er ook mijn hoofd over breek, ik zie geen politieke noodzaak om openbare vuilnisbakken te plaatsen.

Waar je wel over kunt discussiëren is de vraag over de rol van de overheid. Moet de overheid enkel het hoogst noodzakelijke doen, of mag ze zich ook bezig houden met niet-noodzakelijke dienstverlening. En zo ja, hoeveel dit mag kosten. Vuilnisbakken horen voor mij bij de niet-noodzakelijke dienstverlening, al ben ik – net als vele anderen – zeer blij wanneer ik ze tegen kom.

Voorwaar een interessant uitgangspunt om een vuilnisbakkenplan te ontwikkelen.

PS: blijkbaar zat er naast water, een brooddoos en regenjassen nog iets in die rugzak.