08 mei Over graai-éénmanspartijtjes
Weekboek van een politicus op loopschoenen 12
Vanochtend nog even facebook gecheckt vooraleer te gaan joggen. Slecht idee. Ik word een beetje moe van de eenzijdige journalistieke benadering van de verkiezingen. Enkel de G-7 krijgt aandacht. Ik verwoordde dit op facebook door bij het bericht over het kanseliersdebat in de zevende dag te verwijzen naar de kandidaat minister-president van De Coöperatie: Katinka Pottie. De reactie die ik vanochtend las was raak.
“De Coöperatie. NOOIT van gehoord…Weer een graai-éénmanspartijtje?”
Dit wordt dus een herstelloop met een te hoge hartslag.
Ik ben in de politiek gestapt vanwege een verwondering over de manier waarop aan politiek wordt gedaan, zowel op het gemeentelijk, als op de hogere niveaus. Mijn verwondering had in de eerste plaats te maken met het hoe, meer dan met het wat. Met name in het Vlaams en in het federaal parlement hoor ik te veel van hetzelfde, en te weinig frisse, creatieve, afwijkende stemmen. Dat is niet onlogisch:
- Politici van klassieke partijen zijn gebonden aan partijtucht. Zelfs als ze een afwijkende mening hebben, wordt die in de kiem gesmoord door een dictaat vanuit het hoofdkwartier.
- Wanneer politici te lang in het parlement zitten, verengt hun blik en zien ze alles binnen politieke structuren, waardoor nieuwe inzichten minder kans krijgen.
- Door de kiesdrempel neemt de kans op nieuwe gezichten met nieuwe ideeën af. Hierdoor is het voor de grote partijen minder noodzakelijk om zich tegen afwijkende ideeën te wapenen.
- Politici buitelen over elkaar om antwoorden te geven op de moeilijkste vragen. Daardoor blijft er te weinig volk over om juist die vragen te stellen die alles in perspectief plaatsen.
Om al die redenen steek ik nu al bijna een jaar zeer veel tijd in de politiek. En om misverstanden te vermijden, zonder dat ik daar al een euro aan heb verdiend.
Dan doet een dergelijke reactie wel even pijn.
Maar goed, ook beginnende politici moeten kunnen incasseren. Heeft een van mijn ervaren collega’s tips hoe?
Terug thuis na mijn herstelloop geeft mijn polshorloge een geruststellende hartslag. Blijkbaar leer ik snel incasseren:-)