Kind van extreemrechts – Tanné Bogaerts

Kind van extreemrechts van Tanné Bogaerts is een zeer moedige getuigenis van een jonge vrouw. Dit boek is een zoektocht vol twijfels naar antwoorden op de vraag hoe het is, om op te groeien in een warme liefdevolle omgeving, bij een moeder met een spannende job. Om geleidelijk aan te merken dat je moeder soms rare uitspraken doet, en nog later tot de conclusie te komen, dat je je niet kunt vinden in het gedachtegoed van je moeder en je naasten.

Dit is geen boek over extreemrechts.

Het is meer dan dat. Tanné Bogaerts trekt de vraag breed open en maakt de vergelijking met kinderen die als niet-gelovige opgroeien in een streng katholiek gezin, of kinderen die als jonge homosexueel leven in een gezin waar dit onderwerp niet bespreekbaar is. Welke twijfels overvallen je, hoe blijf je in dialoog gaan met je naasten? Ook wanneer je elkaar niet begrijpt?

Een van de moeilijkheden die de schrijfster aanhaalt, gaat over de manier waarop leerkrachten naar haar kijken puur vanwege haar achtergrond. Het vooroordeel dat anderen over haar vellen enkel op basis van haar familie. Het is een probleem waar ook vele jongeren uit andere milieus mee kampen.

Is dit een boek over extreemrechts?

Ja dit is een boek over extreemrechts. De moeder van de schrijfster is Christel Crauwels, 10 jaar lang parlementair medewerker van Filip De Winter, en de vrouw die beroemd werd met haar uitspraak over ratten die in Antwerpen ‘s nachts uit de riolen kropen, waarbij ze het niet echt over ratten had.

Dit boek beschrijft zeer goed de angst waarmee veel mensen leven in deze snel veranderende, uitdagende tijden. Angst die mensen soms naar een extreem ideeëngoed drijft. Ze beschrijft de Vlaams Belangkiezer met kennis van zake en een grote empathie.

Tegelijk hamert zij op het gevaar van racisme. Of liever: op de cocktail van Vlaams-nationalisme, islamofobie, populisme en racisme. Deze combinatie is “toxisch voor onze samenleving”. “Racisme is wat van ons wezens zonder moreel besef maakt.”

Is dit boek therapeutisch?

Neen. Ondanks alle twijfel, en de moeilijke momenten die Bogaerts beschrijft, is dit boek vooral een oproep voor jou en voor mij. Een oproep om op een positieve manier met elkaar in gesprek te (blijven) gaan, ondanks alle meningsverschillen. Een oproep om elkaar te proberen begrijpen. Ook wanneer dit niet evident is, ook al kom je niet noodzakelijk tot een overeenstemming.

Bied het boek oplossingen?

Neen, het biedt geen oplossingen, of toch reen rechtstreekse. Het reikt wel aantal uitgangspunten aan:

  1. Benoem de problemen en de angsten.
  2. Ga een echt gesprek aan over die angsten en problemen.
  3. Creëer geen symbolen bij de zoektocht naar oplossingen voor deze angsten en problemen.
    (Deze uitspraak is zeer nauw verbonden aan de periode waarin de schrijfster voor Sihame El Kaouakibi werkte.)
De strafste bladzijde – Badzijde 228.

Op deze pagina beschrijft mama Christel Crauwels wat ze van het boek vindt, hoezeer zij van sommige passages schrikt, en hoe trots zij is op de prestatie van haar dochter. Voor mij zeer aangrijpend om 2 redenen.

  1. Deze bladzijde beschrijft 2 mensen die elkaar graag zien, die elkaar willen begrijpen, en die elkaar respecteren, ondanks grote ideologische verschillen.
  2. Dit boek is een bron van inspiratie voor een volgende discussie met mijn dochters.

En dat is wat goede boeken doen: inspireren en je aan het denken zetten.



Wil je op de hoogte blijven van mijn plannen voor morgen of overmorgen? Of misschien zelfs die van vandaag? Schrijf je in op mijn Nasbrief.