24 apr Hoe zwaar weegt een kilo restafval?

Ik beken: ik vergat deze week mijn grijze bak buiten te zetten. Ik weet dus niet hoeveel geld er van mijn rekening had kunnen gaan. Een zwak begin voor een tekst over de prijs van afvalverwerking. En toch wil ik mij mengen in deze discussie. Vooral omdat ik de laatste weken/ maanden veel heb gehoord, maar toch ook veel niet heb gehoord.
Vooraleer te komen tot de kern van de zaak – de prijs van een kilo restafval – toch een paar bedenkingen.

1) De prijsverhoging voor restafval.

ILVA heeft geen prijsaanpassing meer doorgevoerd sinds 2009. Wij betalen dus al 12 jaar dezelfde prijs voor een gele zak. Dit terwijl de prijs van afvalverwerking bleef stijgen. Het is dus niet abnormaal dat ILVA nu een prijsverhoging doorvoert. Dit staat los van het gebruik van gele zakken of grijze containers.
(https://www.lede.be/nieuwsdetail.aspx?id=4591)

2) Ben ik de enige die vroeger halfvolle zakken buiten zette?

Wanneer ik prijsvergelijkingen tussen gele zakken en grijze containers bekijk, valt mij 1 ding op. Men gaat altijd uit van volle gele zakken. Ik zette vroeger wekelijks mijn zak buiten, ook wanneer ze niet vol was. Blijkbaar ben ik een uitzondering. Iedere zak, in iedere vergelijking die ik vandaag op het internet tegenkom, is met 15 kilogram tot de rand toe gevuld.

3) Afvalverwerking kost geld.

Afvalverwerking kost geld en het is logisch dat wij – diegenen die afval produceren – daar mee voor betalen.

4) Loon naar werken / betaling naar vervuiling – de vervuiler betaalt.

Ik vind het logisch dat de prijs die ik betaal voor mijn restafval, afhangt van de hoeveelheid restafval die ik produceer. Wanneer mijn buurman en ik allebei onze grijze container buiten zetten, vind ik het logisch dat ik meer betaal, wanneer mijn grijze container zwaarder is dan de zijne.

5) Sociale correcties

Iedereen moet zijn afval kunnen meegeven. Ook mensen met armoede-ervaring, ook mensen met kleine kinderen en kilo’s luiers, ook mensen met medische problemen die restafval opleveren. Het is logisch dat daarvoor sociale correcties bestaan, en die zijn er ook.

6) Een mentaliteitswijziging gaat via de portefeuille.

Of je het nu leuk vind of niet, een mentaliteitswijziging gaat via de portefeuille. Indien ILVA mij vriendelijk vraagt om geen kattenbakkorrels in de gele zak te gooien (willekeurig voorbeeld), dan knik ik geïnteresseerd en ik ga over tot de orde van de dag. Wanneer ik de prijs van diezelfde kattenbakkorrels op mijn diftarrekening zie, ga ik op zoek naar alternatieven. De essentie van dit verhaal is, dat jij en ik op zoek moeten naar oplossingen, om onze hoeveelheid restafval te verminderen.

7) Neen, sluikstorten is geen oplossing.

Sluikstorten is asociaal gedrag. Jij en ik proberen samen te leven. Ik doe misschien wel eens iets wat jij niet graag hebt. Jij doet misschien wel eens iets wat ik niet graag heb. Dat kunnen we van elkaar verdragen. Maar het gaat niet op, dat een van ons de wet gaat omzeilen, enkel maar om niet over afvalproductie na te moeten denken. Ik ga ieder jaar met mooimakers op stap om de Leedse bermen uit te kuisen. Eigenlijk zou dat niet nodig moeten zijn.

8) De vervuiler betaald (bis)

Niét sluikstorten omdat het niet hoort is één ding. Niét sluikstorten omdat je daar een boete voor krijgt, is iets anders. Een mentaliteitswijziging gaat immers via de portefeuille (zie punt 5). Een opvoeren van controles op sluikstorten steun ik.

9) En wat met al die nutteloze rommel die wij binnen krijgen?

Zo goed als alles wat ik koop, is gehuld in een hoop nutteloze verpakking. Waarom moet ik dan betalen voor die nutteloze verpakking, die ik niet vroeg? Goede vraag.
Wij kunnen die vraag aan de producenten stellen. Wij kunnen op zoek gaan naar producenten die minder overbodige verpakking leveren. Wij kunnen vragen naar verpakkingen uit duurzamer materialen. Belangrijk is dat wij daar vrij veel macht hebben. Niks van wat wij in huis hebben hebben, hebben wij onder dwang gekocht. Altijd waren en zijn er wel alternatieven.

10) Hoe zat dat ook alweer met dat statiegeld op blik en plastic?

En nu we het toch over nutteloze rommel hebben. Hoe zit het eigenlijk met het plan om statiegeld te vragen voor blik en plastic? Onder het vorig bestuur trad Lede toe tot de statiegeldalliantie. Deze alliantie is een vereniging van gemeentes en provincies die de Belgische regering vraagt om statiegeld te heffen op blikjes en plastic flessen. Dit verhaal staat los van de grijze containers, waar blikjes en plastic flessen niet thuishoren. Het hoort wel bij de discussie over sluikstorten.

En dan de kern: Is de prijs van een kilo restafval op dit moment te hoog? te laag? of perfect?

Ik weet het niet. Ik trek ook niet graag overhaaste conclusies. Ik pleit voor een afkoelingsperiode. Laat ons dit even aanzien. En laat ons in september een analyse maken. Een vergelijking tussen de cijfers uit het gele zakkentijdperk en de cijfers uit het grijze containertijdperk. Met als inzet de volgende vragen:

• Is de prijs per kilo restafval daadwerkelijk verhoogd?
• Is de prijsstijging redelijk?
• Zijn de sociale correcties redelijk?

Mag ik je dan ook vragen om het sluikstorten in deze tussenperiode achterwege te laten? Dat zou het onderzoek naar de bovenstaande 3 vragen alleen maar bemoeilijken;-)

Heb je vragen en opmerkingen over bovenstaand artikel?
Aarzel niet om mij te contacteren op jan.huib.nas@de-cooperatie.be.